Gezichten van mensen fascineren me.
Ik bestudeer gezichten, ze boeien me, hoe een gelaat eruitziet, verandert, emotie weergeeft, en weer verandert.
Wat maakt, dat een bepaalde emotie zichtbaar wordt? Wat maakt dat je iemand als een mens herkent? Wanneer is  “het hem of haar echt”?

De meeste beelden tot nu toe zijn in klei gemaakt.

Kleien is een interessant avontuur. Je begint ergens. Vol vertrouwen. Ergens komt een moment waarop ik me afvraag, wat ik aan het doen ben. Gaat dit wel goed? Ik ga verder en langzaam stolt de eerst nog vloeibare klei tot een vastere vorm en komt de persoon geleidelijk tevoorschijn. En dan is daar het magische moment, dat ik weet dat ik klaar ben. Ik sta oog in oog met diegene die ik wou maken.

Sinds kort werk ik ook in brons, misschien nog wel een magischer materiaal dan klei.

Ik maak portretten van mensen in klei. Naar levend model of foto’s. Steeds vaker maak ik beelden die aan de eigen fantasie ontsproten zijn.
Neem een kijkje op de volgende pagina’s